Bóg i mamona

Nie troszczyć się zbytnio

Postawione na wstępie pytania są bardzo ważne, ponieważ dotykają one ostatecznego celu i prawdziwego sensu naszego życia. Tradycyjnie odnoszę się do tekstu Ewangelii ostatniej niedzieli (Mt 6,24-34). Jezus podaje, że nie możemy zachowywać się tak, jak gdybyśmy mieli pełną kontrolę nad naszym życiem. Nie wolno nam też trudzić się na darmo. Rzeczy, po których obiecujemy sobie spokój, pewność, stabilizację i zabezpieczenie jutra - niszczeją. Życie jest przecież o wiele ważniejsze niż one. Życia nie możemy też sobie zapewnić czy w ogóle kupić! Życie posiada wartość, która dalece wykracza poza to wszystko, o co często w życiu najbardziej zabiegamy. Jest tak dlatego, że pochodzi ono bezpośrednio od Boga. I właśnie to życie dane przez Boga czyni człowiekiem - nie pieniądze, sukcesy, jedzenie czy stroje. Oczywiście wszystkie te rzeczy są potrzebne i trzeba je wypracowywać, ale - jak mówi sam Jezus - nie troszczyć się o nie "zbytnio", czyli aby nie stały się celem same w sobie.

Zaufać Bogu

Z jednej strony dostrzegamy kruchość tego świata, widzimy jak szybko przemija czas. Doświadczamy wielu nieszczęść, niebezpieczeństw, brutalnej walki o dziś i jutro - że czasami to życie rzeczywiście staje się udręką i ciężarem. Z drugiej strony tak bardzo boimy się powierzać Bogu właśnie te codzienne problemy i trudne sytuacje. Już u samego początku istnieje w człowieku pewna sprzeczność. Dlaczego więc nie wybrać drogi, która w całym gąszczu niepewności - daje najwięcej pokoju. Z jakiejś nawet logiki wynika, że lepiej przeżywać swoje życie w obecności Boga - nawet jeżeli jest w życie wpisany jakiś Krzyż, niż iść swoją drogą - która też jest czasami dość trudna i niepewna. Zaufanie Bogu pozwala nam inaczej podchodzić do życia. Wtedy, gdy Bóg będzie na pierwszym miejscu, rzeczy materialne (o który przecież i tak trzeba się troszczyć) nie staną się dla nas mamoną, a jedynie środkiem do dobrego wypełnienia swojego powołania życiowego.