"Ja jestem drogą" (J 14,6)

Diakon – sługa

W Polsce istnieje już stały diakonat, chociaż nie jest on jeszcze właściwie rozumiany, a często nawet mało znany. Większość nie odróżnia go od diakonatu, będącego jedynie stopniem do prezbiteratu. O wyborze pierwszych diakonów jest mowa w Dziejach Apostolskich. Doszło to tego w wyniku pewnych konfliktów powstałych wskutek rosnącej liczby chrześcijan. Chodziło o praktyki miłosierdzia względem potrzebujących. Wówczas apostołowie podjęli decyzję o wyborze siedmiu mężczyzn "cieszących się dobrą sławą, pełnych Ducha i mądrości" (Dz 6,3). Wybrano wtedy pierwszych diakonów, których zadaniem było nieść konkretną pomoc potrzebującym. Apostołowie pomodlili się nad nimi i "włożyli na nich ręce", tzn. udzielili pierwszych święceń diakonatu. Dzisiaj powraca się do tej tradycji i ustanawia diakonów, aby wspierali prezbiterów w wypełnianiu zadań zleconych przez Kościół. Bardziej znana jest we współczesnym Kościele funkcja świeckiego szafarza eucharystii, który wspiera kapłanów w rozdzielaniu Komunii świętej (szczególnie roznosząc ją do chorych).

 

Poszukujący uczeń

Jezus przed swoją męką i śmiercią pouczał apostołów, że idzie przygotować im miejsce. Tomasz pytał wtedy Jezusa o drogę. W odpowiedzi Jezus wskazał, że to On jest "Drogą, Prawdą i Życiem". Wówczas Filip wypowiedział tradycyjną tęsknotę ludu Bożego za Ojcem: "Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy" (J 14,1-12). Okazuje się jednak, że ten kto zobaczył Jezusa, może z tego poznać także i Ojca, bo "Ojciec i Syn to jedność". Duch Święty, który działa w Kościele, poświadcza tę jedność. W obecnych czasach dalej aktualne są pytania i zagadnienia związane z sensem życia. Współczesny człowiek szuka drogi, prawdy i życia. Dlatego sam Bóg wychodzi naprzeciw poszukującym uczniom, których prowadzi przez Swoje sługi: prezbiterów, diakonów i innych szafarzy Bożych spraw. Szczególnie w tym tygodniu chciejmy ożywić nasze relacje w wszystkimi uczniami Chrystusa. Tym bardziej, że przecież każdy z nas jest włączony przez chrzest w powszechne kapłaństwo, czyli każdy z nas spełnia, w sobie właściwy sposób, funkcje kapłańskie.