"Szarość zaczarować"... wiersze Bogumiły Załęskiej

Swe wiersze tworzy od 2001 roku i od tego czasu opublikowała ponad 150 tomików poezji (!), m.in. : "Życie to pociąg pospieszny" (debiut), "Słońce", "Miejsce na ziemi", "Prosto z serca", "Tamten, dawny świat". Jest również autorką kilkudziesięciu publikacji z zakresu prawa, a także zwartych opracowań dydaktycznych z gospodarki nieruchomościami.

Wiersze poetki niosą wiele ciepła i radości: są dowcipne, wysublimowane, często ironiczne. Wyzwalają w odbiorcy wiele pozytywnej energii, otwierają na drugiego człowieka. Są doskonałym studium wrażliwości na piękno. Skłaniają do refleksji.

W ubiegłym roku (2012) obchodząca 65- lecie powstania Biblioteka Publiczna w Wolsztynie wydała zbiór wierszy wybranych Bogumiły Załęskiej, zatytułowany "Emocje zagubione". Warto dodać, że od wielu lat w opracowywaniu i składaniu kolejnych tomików poetyckich aktywnie uczestniczy mieszkanka Trzebnicy, przyjaciółka poetki - Danuta Vernon.

O twórcy najpełniej mówią jego dzieła. Prezentujemy więc naszym Czytelnikom kilka wierszy Bogumiły Konstancji Załęskiej - zaleca się ich odczytanie na głos. (W.K.)

 

Komu muzyka

Komu muzyka gra w duszy,

Tego świat nie ogłuszy

I na drobne go nie rozmieni.

 

Komu muzyka gra w duszy,

Ten wrażliwością rozkruszy

To nawet, co jest z kamieni.

 

Brzemię zniewolenia

Wielu żyje powierzchownie

Jak gdyby umownie.

Namiastki tylko przeżywa.

Utarte szlaki nieśpiesznie przebywa.

Nie ulega emocjom, zapałów nie budzi.

Nie ma żadnych planów, marzeń.

Poddaje się biegowi wydarzeń.

Snuje się w cieniu innych ludzi

I codziennego zmęczenia,

Z zagłuszanym sumieniem.

Nie ma siły ani woli

O stan ducha się trudzić,

Ani żeby coś przemyśleć,

Ani żeby coś pozmieniać,

Tylko niesie coraz wolniej

Do ostatecznego kresu

Brzemię zniewolenia.

 

Zaczarować poezją

Trzeba serce otworzyć

Szeroko na świata widoki.

Wyprowadzić na zewnątrz

Wrażliwość spontaniczność,

Szczerość, wzruszenie

I wszystko co w duszy siedzi głęboko.

Zamknąć je w poezji,

Która może zdoła

Odkamienić wszystkich dokoła.

Szarość zaczarować,

Codzienności trudy

Chociażby na czas jakiś

Do lamusa schować...

 

Hierarchia albo ukaz cara Piotra I z 9 grudnia 1708 r.

Dziś aktualna

Jest prawda stara,

Która znalazła wyraz

W ukazie Piotra, cara.

"Podwładny powinien

Przed obliczem przełożonego

Mieć wygląd lichy i durnowaty,

Tak by nie peszył jego

Swoim pojmowaniem spraw istoty."

Niezależnie od stopnia głupoty,

By nie nastała anarchia,

I w głupocie winna być zachowana

Jakowaś hierarchia.

 

Świat zaczarowanej muzyki

A ty mnie przez świat zaczarowanej muzyki poprowadź

I w sercu moim świecę zapal.

I przy jej świetle na ścieżki muzyki mnie wprowadź

I wywiedź mnie

Na łąki rozśpiewane, zielone,

Co trawę mają bujną,

Roztańczoną, bo nigdy nie koszoną

A kiedy nad tymi łąkami

Duch mój poszybuje,

To może się znów odnowi

I zmysły ciała odtruje...

 

Krokusy

Krokusy o delikatnych płatkach

Przypominają o zmianie pór roku

I wiosny walorach.

Wieszczą odnowę flory urody,

Kolorują świat,

Choć nam ludziom

Ubywa urody, marzeń planów,

A przybywa doświadczeń,

wrażeń i przeżytych lat.

 

Wieczory  autorskie

Jeśli oswoję waszą głuszę

Jeżeli zmysły w was poruszę

Jakąś refleksję w was wyzwolę

I do przemyśleń skłonię waszą wolę

To już spełniłam

Swoją rolę...