"Zaginął, a odnalazł się" (Łk 15,24b)

Odejścia i powroty

Wspólnym mianownikiem Liturgii Słowa IV Niedzieli Wielkiego Postu była Przemiana. Naród wybrany dociera w końcu po czterdziestu latach wędrówki do Kanaanu – Ziemi Obiecanej. Żydzi mogą korzystać z dóbr tej krainy. Skończyła się manna, która była pokarmem doraźnym, tymczasowym (która zresztą znudziła się pielgrzymującemu ludowi!). Również św. Paweł w Liście do Koryntian pisze, że "jeśli ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To co dawne minęło, a oto wszystko stało się nowe". Św. Paweł prosi także, aby wszyscy pojednali się z Bogiem (1 Kor 5,17-21). W końcu tekst Ewangelii przedstawia przypowieść Jezusa o synu marnotrawnym, który "zastanowił się i wrócił do swego ojca" (Łk 15,11-32). Przemiana nie dokonuje się jednak sama z siebie. Potrzebna jest odpowiednia postawa człowieka, który podejmie taką decyzję. Nie jest ona wcale łatwa. Często nawet jest trudniejsza od decyzji zerwania z Bogiem, czyli odejścia od Niego.

 

Miłosierny Ojciec

Człowiek, który chce podkreślić swoją wolność i niezależność (od Boga czy rodziny) prędzej czy później doświadczy porażki. Zobaczy, jak bezsensownym jest odrzucanie relacji łączących z ludźmi czy z Bogiem. Można jednak zawsze dokonać refleksji, po źle wykorzystanej wolności, aby powrócić. Tym bardziej, że ojcem z przypowieści jest sam Bóg, który z radością przyjmuje zagubionego człowieka (proces metanoi z poprzedniego tygodnia). Dlatego obecnie ów fragment Ewangelii nazywa się często przypowieścią o Miłosiernym Ojcu. Przypowieść ta ukazuje bowiem wielką, przebaczającą i ufną miłość Ojca. Marnotrawny syn, trochę z wyrachowania, chciał wrócić do ojca, przeprosić go, a przez to liczyć na przebaczenie i przyjęcie chociażby na pracownika niższej rangi (ale w otoczeniu swojego ojca). Nie spodziewał się, że ojciec okaże mu tak wielką miłość i nie tylko mu przebaczy, ale przywróci mu znowu godność umiłowanego syna. Podobnie i dziś, Bóg z wielką miłością czeka na powrót marnotrawnych synów.