Sprawa ewangelizacji

Prorok dawniej

Misja proroka Amosa nie była zrozumiana. Nawet kapłan z Betel niechętny był jego nauczaniu i prosił, aby odszedł z jego terenu (Am 7,12-15). Prorok nie uległ jednak jego presji. Pozostaje nadal i głosi ludowi to, co usłyszał od Boga. Podobnie św. Paweł tłumaczy Efezjanom, na czym polega ich powołanie jako wyznawców Chrystusa. Jezus, natomiast, przekazuje apostołom misję głoszenia Słowa Bożego. Daje im nawet moc nad duchami nieczystymi oraz nad chorobami. Uczniowie idą do mieszkańców Galilei. Wskazówki i polecenia, jakich im udzielił Mistrz, stanowią zasady misyjnej działalności pierwotnego Kościoła. Chodzi głównie o praktykowanie ubóstwa (opartego na posiadaniu rzeczy jedynie koniecznych do codziennej egzystencji), odwagę w głoszeniu Ewangelii, świadomość posłannictwa, wiarę w moc głoszonego słowa. Te zasady muszą być należycie zrozumiane w duchu ówczesnego świata i właściwie interpretowane w posługiwaniu Kościołowi współczesnemu.

 

Apostoł dzisiaj

Św. Augustyn podaje interpretację "wdziewania dwóch sukien" (Mk 6,7-13). Tłumaczy to przyoblekaniem obłudy, oszustwa, które są złe w normalnym posługiwaniu ucznia Jezusa (z tego wnioskujemy o istnieniu takich praktyk w ówczesnym świecie). Inny z ojców Kościoła, św. Hieronim, też wyjaśnia zasadę posiadania "dwóch tunik": czy wszystkich dotyczy zakaz posiadania pożywienia czy pieniędzy oprócz laski? Czy wszyscy są wezwani, aby sprzedać wszystko, co posiadają i rozdać ubogim? Oczywiście, że nie. Ten nakaz dotyczy jedynie uczniów Jezusa, którzy aby stać się doskonałymi, nie mogą zatrzymywać się jedynie i na pierwszym miejscu na sprawach materialnych. Mamy przecież wspaniałe przykłady uczniów Jezusa (św. Maksymilian Kolbe, bł. Jan Paweł II), którzy potrafili dobrze wykorzystać nowoczesne środki przekazu dla sprawy ewangelizacji narodów. Skuteczność dzisiejszych uczniów Jezusa zależy od wielu czynników, ale są one prawie takie same, lub podobne, jak te wymienione w Ewangelii. Misja apostolska nie powinna być obciążona przesadnymi pragnieniami, ani ziemskimi ideami. Chodzi o to, aby Ewangelię głosić w prostocie serca, a nie w obłudzie. Dlatego wciąż trzeba poszukiwać nowych form i stylu jej głoszenia.