Żyć w świetle Słowa Bożego

Chrystus Światłem

Kiedy Biblia mówi o świetle, to ma na myśli nie romantyczny nastrój stworzony przez płonące świece, lecz prawdziwą jasność. Dlatego natchnieni autorzy ksiąg Pisma Świętego mogli mówić o Bogu jako o świetle. Światłość w pełni zabłysła w Jezusie Chrystusie. W Nim rzeczywiście "nad mieszkańcami kraju mroków zabłysło światło" (Iz 8,23-9,3). On istotnie jest "światłem wielkim", które wzeszło nad "cienistą krainą śmierci". Podczas gdy my gubimy się w ciemnościach naszych niezliczonych motywów, pytań, wątpliwości i oczekiwań, Chrystus swoimi słowami i czynami wyjaśnia, jasno mówi, o co tak naprawdę chodzi: o PRAWDĘ. W świetle Chrystusa widać wyraźnie, co należy czynić. Oczywiście znajdziemy się w sytuacjach, w których trudno będzie nam podjąć dobrą decyzję. Ale szczerze trzeba przyznać, że o wiele częściej wolimy nie ryzykować, mieć "święty spokój" i za bardzo się nie angażować. W imię tego "spokoju" pozwalamy sobie na małe kłamstwa i ciemności.

Dorastanie do Prawdy

Właśnie na takie "grzeszki" Jezus rzuca swoje światło. Mało tego: Ewangelie mówią często o tym, że Jezus patrzył Swoim sercem i w serce człowieka. Znaczy to, że im bardziej będziemy się zbliżać do jasności, przejrzystości, prawdy Jego życia - tym mniej będziemy musieli ukrywać przed Nim i przed ludźmi. Tego przecież doświadczamy, gdy stajemy przed kimś, kto nas bardzo kocha. Światło, o którym mówi Ewangelia (Mt 4,12-17), nie jest śledzącą każdy nasz krok kamerą monitoringu czy lampą na przesłuchaniu. Jasność biblijna, światłość Chrystusa jest pełnią prawdy, do której się dorasta. Jasnym się wtedy staje, jak mamy i możemy żyć! Nie chodzi tu zatem o "wywlekanie na światło dzienne" naszych ciemnych stron życia w celu zniszczenia nas. Pismo Święte (i Kościół Jezusa Chrystusa) nie wzywa nigdy do podeptania człowieka, który popełnił jakieś zło, który jest czasem uwikłany w "ciemności". Zachęca jedynie do pójścia w stronę Światła, którym jest Jezus Chrystus. Czy taką drogą idzie współczesny uczeń Jezusa?