Kiedy zaczynamy wierzyć?

Wizja proroka Ezechiela

Prorok spotyka się z aniołem, który oprowadza go po świątyni (Ez 47,1-9). Z każdej jej strony wypływa woda, która ma tu znaczenie błogosławieństwa (na tamtych terenach wody zawsze brakowało). Świątynia jest jakby źródłem wody, dlatego posiada znaczenie mesjańskie. Jest to woda żywa, którą będzie Jezus Chrystus. Tłumaczy to św. Paweł w Pierwszym Liście do Koryntian (3,9-11). Autor poucza adresatów, że są oni rolą Bożą i Bożą budowlą, czyli świątynią Boga. Każdy ochrzczony w imię Jezusa jest właśnie taką świątynią. Mamy okazję uświadomić to sobie z okazji Rocznicy Poświęcenia Bazyliki Laterańskiej, która przypada 9 listopada, czyli w najbliższą niedzielę.

 

Jezus w świątyni

Przed swoją męką i śmiercią Chrystus przyszedł do świątyni jerozolimskiej. Zastał tam wielki nieporządek. Wyrzucił z niej tych, którzy handlowali. Trzeba jednak zauważyć, że do świątyni należały wtedy także tereny wokół samej budowli, dziedzińce, krużganki i plac. Jezus rozmawiał następnie z Żydami, którzy domagali się od Niego jakiegoś znaku, czyli potwierdzenia, że ma prawo w taki właśnie sposób działać na terenie świątyni (J 2,13-22). Wtedy im powiedział: "Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo". Jezus mówił im o świątyni swojego ciała, oni jednak myśleli tylko o budynku. Sam ewangelista zaznacza na końcu tego tekstu, że dopiero gdy Jezus zmartwychwstał, zrozumieli i "uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus". Dlatego można powiedzieć, że wiara uczniów rodziła się z połączenia pewnych doświadczeń i wydarzeń wcześniejszych oraz zapowiedzi ich Mistrza oraz Ksiąg Świętych. Istotną rolę odegrało też ukazywanie się Zmartwychwstałego Jezusa swoim uczniom. Dlatego byli oni później gotowi iść i głosić wielkie dzieła Boże, nie lękając się nawet śmierci. My dzisiaj także powinniśmy budować swoją wiarę na doświadczeniach tylu tysięcy lat działania Kościoła i opierać ją na łączności z Bogiem wynikającej ze spotkania z Nim na modlitwie.