Jak segregować szkło

Już nasi dziadkowie wiedzieli, że pustych butelek po napojach się nie wyrzuca. Zwracało się je do sklepu za tzw. kaucją. Można więc było kupować napoje "bez opakowania". Jeszcze dziś słoiki i inne opakowania szklane w niejednym domu służą do przechowywania przetworów i innych wiktuałów. Także punkty handlowe, sprzedające napoje w opakowaniach szklanych powinny butelki przyjmować - i zwracać pieniądze - ale nie zawsze tak robią. A to dlatego, że się im nie opłaca...

Gdy jednak sami nie wykorzystujemy szklanych opakowań powtórnie, ani nie możemy ich oddać do sklepu, należy je wyrzucać do specjalnych kontenerów w kolorze zielonym – w niektórych regionach kraju szkło zbiera się także do kontenerów (lub worków) w kolorze białym. Służą one do zbierania szkła bezbarwnego; pojemniki zielone są dla szkła kolorowego.

Pamiętajmy, szkło opakowaniowe jest przetapiane i przerabiane na nowe butelki i słoiki w kraju, a nie wysyłane do Chin czy Indii, jak tworzywa sztuczne, więc przekazując je do recyklingu nie tylko dbamy o środowisko, ale także dajemy zarobić krajowym hutom..

Do pojemników lub worków zielonego koloru można więc wrzucać wszelkiego rodzaju butelki i słoiki nie tylko po artykułach żywnościowych. Ważne, żeby były opróżnione. Dokładne mycie szkła z resztek żywności nie jest konieczne,

To samo dotyczy etykiet czy resztek zamknięć. Instalacje do czyszczenia stłuczki w hutach szkła poradzą sobie z "wyłapaniem" takich zanieczyszczeń. Wprawdzie niektóre samorządy zapisały w regulaminach, że nie wolno do pojemników zielonych wrzucać "szklanych opakowań farmaceutycznych", ale nie musimy się tym za bardzo przejmować, bo rozporządzenie ministra gospodarki w sprawie szczegółowego postępowania z odpadami opakowaniowymi z recyklingu wyklucza tylko ampułki. Ważne jest natomiast, żeby w buteleczkach nie było leków; te selektywnie oddajemy do aptek.

Wiele osób pyta, dlaczego do zielonych kontenerów nie wolno wyrzucać szkła płaskiego, jak szyby okienne i samochodowe, szkła zbrojonego, luster, szklanek, kieliszków, szkła kryształowego, naczyń żaroodpornych itp. Odpowiedź jest prozaiczna – z przyczyn ekonomicznych.

Szkło opakowaniowe jest produkowane z surowców o tych samych proporcjach, niezależnie co ma być pakowane. Jest go dużo i opłaca się je wozić do wyspecjalizowanych hut. Surowce do szyb, szkła stołowego, kryształów itp. są dobierane w różnych proporcjach i zawierają różne dodatki; wytworzone z nich produkty mają różną temperaturę topnienia i muszą być przetwarzane każde osobno. A przecież nie co dzień tłucze się nam szyba czy lustro; szklanek też wyrzucamy znacznie mniej niż butelek, firmom recyklingowym nie opłaca się więc odbierać i wozić szkło inne niż opakowaniowe.

Do pojemników nie wolno natomiast wyrzucać zużytych żarówek, świetlówek, kineskopów itp.: są to wyroby wielomateriałowe i nasze huty nie poradzą sobie z oddzieleniem poszczególnych składników.

Natomiast na pytanie, dlaczego nie wolno do pojemników na szkło wrzucać ceramiki, czyli fajansu, porcelany i porcelitu oraz doniczek misek, talerzy, a także naczyń typu arco, odpowiedź jest krótka: bo to nie jest szkło!