Majowe święta

"Niewiasta obleczona w słońce"

Natchnione słowo przekazuje nam bardzo ważne obrazy. Ów wielki znak na niebie z Księgi Apokalipsy, tradycja przypisuje Maryi, Matce Bożej. To Ona jest ową niewiastą, której Syn, Jezus Chrystus, zwycięża moc złego ducha. Jej ucieczka na pustynię jest obrazem starotestamentalnego wyjścia Izraelitów z Egiptu na pustynię (Ap12,1-6). Również obecność Maryi w życiu Jezusa jest zapowiedzią jej orędownictwa wobec Boga w życiu Kościoła. Szczególnie trwanie Maryi pod krzyżem Zbawiciela daje Jej ważne miejsce wobec rodzącej się wspólnoty uczniów Zmartwychwstałego Jezusa, zgodnie z zapowiedzią z krzyża: "Niewiasto, oto syn Twój, ... oto Matka twoja". Nasz naród, od początku swojego istnienia, wraz z Maryją stoi wiernie pod krzyżem Jezusa Chrystusa. Dlatego Kościół stawia Maryję na czele tych, którzy przyjęli wiarę w Zmartwychwstałego. Cały, piękny miesiąc maj jest też w szczególny sposób poświęcony Maryi, która prowadzi nas do Jezusa. Przypominał o tym także św. Jan Paweł II przez swoje zawołanie: "TOTUS TUUS".

 

Jezus w Eucharystii

Miesiąc maj to także czas uroczystości I Komunii św. w naszych Parafiach. Można nawet połączyć "łąki umajowe, góry, doliny zielone" z uroczystym przyjęciem Jezusa Chrystusa w Komunii św. W tej kolorowej i radosnej atmosferze wchodzimy w niezwykły kontakt z Bogiem. Możemy nawet powiedzieć, że to Maryja przyprowadza nas do Jezusa, który staje się naszym Chlebem codziennym. Wiele zależy również od nas, od naszej wiary, nadziei i miłości okazywanej Bogu. Tylko wtedy w naszym życiu dokona się  przemiana, staniemy się prawdziwymi dziećmi Boga, jeśli pójdziemy drogą, którą przeszła Maryją: od Nazaretu po krzyż na Kalwarii. I chociaż ta droga na początku wydaje się trudna, to jednak umocnieni łaską chrztu i kolejnych sakramentów (także Eucharystii) będziemy mogli zwycięsko dotrzeć do celu naszej pielgrzymki. Wspaniałym przykładem i wzorem jest nasz nowy święty – Jan Paweł II. Jego życiowa droga na początku też nie wyglądała radośnie. Jednak z pomocą łaski Bożej i pod opieką Maryi przeszedł tak długi i wartościowy szlak swojego życia. I chociaż nie był wolny od cierpień, choroby i całkowitej niemocy fizycznej pod koniec swojego życia, to jednak duchowo był herosem, który stał się drogowskazem dla dzisiejszego świata, jak wypełniać swoje powołanie życiowe.