Wieści z trzebnickiego grodu

11 listopada 1923 r. -  w kościółku leśnym pw. Czternastu Świętych Wspomożycieli, została poświęcona mała Droga Krzyżowa.

26 listopada 1741 r. - król pruski Fryderyk II Wielki - po zajęciu Śląska - zlikwidował podział Śląska na księstwa i utworzył powiaty (niem. Kreis), które podporządkował starostom (niem. Landrat). Trzebnica weszła w skład powiatu oleśnicko-trzebnickiego, który został podzielony na 8 okręgów. Książęta oleśniccy stracili władzę nad księstwem i stali się tylko właścicielami ziemskimi.

1 grudnia1886 r. - po dwóch latach budowy, otwarto pierwsze nowoczesne połączenie komunikacyjne, linię kolejową Trzebnica -Psie Pole, która liczyła 26,85 km. Wcześniej wybudowano również najważniejsze szosy: Trzebnica- Milicz- Zduny, Trzebnica - Głuchów Górny - Łozina, Trzebnica - Zawonia, Trzebnica - Oborniki (na tej drodze dochodziło często do bijatyk pomiędzy woźnicami podczas wyprzedzania).

W tym roku, w święto Wniebowstąpienia, Trzebnicę nawiedziła potężna ulewa, która spowodowała wielkie szkody w mieście i okolicy.

1 grudnia 1910 r.- w Trzebnicy było 492 domów, z tego 469 zamieszkałych, 10 niezamieszkanych i 13 innych zajętych budynków. Gospodarstw domowych było 1888. Miasto liczyło 7676 mieszkańców (3401 mężczyzn i 4275 kobiet). Wśród nich było 4833 ewangelików, 2770 katolików, 54 Żydów i 19 mieszkańców innych wyznań.

2 grudnia 1341 r. - w Trzebnicy funkcjonowała już czteroosobowa rada miasta z burmistrzem Apeczko Schittknechtem na czele, która zarządzała sprawami miejskimi, a wójt z siedmioosobową ławą odpowiadał za sądownictwo niższe. Jednak uprawnienia rady miejskiej w Trzebnicy były ograniczone, ponieważ w ważnych dla miasta sprawach decydował klasztor, np. zatwierdzał cechy i ich statuty. Do opactwa, a nie do miasta należało także prawo targowe, handel solą i prawo do pobierania połowy cła od sukna.

Rada miasta uwierzytelniała swoje dokumenty pieczęcią miejską z wizerunkiem św. Piotra, patrona miasta. Napieczętny wizerunek patrona Trzebnicy trafił do herbu. Pierwotnie tarcza herbowa była zielona, a klucze św. Piotra srebrne. W połowie lat dwudziestych ubiegłego wieku, barwy te uległy zmianie i obowiązują do dzisiaj. Tarcza herbowa ma kolor niebieski, natomiast dwa skrzyżowane klucze - atrybut świętego - złoty. Wówczas dwubarwna flaga miasta miała kolor zielony i biały, a teraz żółty i niebieski.

3 grudnia 1852 r. - Trzebnica liczyła 4711 mieszkańców (2257 mężczyzn i 2454 kobiet), w tym 2871 protestantów, 1700 katolików, 100 Żydów i 10 chrystokatolików. W mieście było 342 domów mieszkalnych i 18 stajni i stodół. W nocy miasto oświetlało 9 lamp, które wisiały nad ulicami. Obok fabryki włókienniczej Elsnera, w pocysterskim klasztorze, w mieście działały: apteka, browar klasztorny, oraz browar miejski, gorzelnia i 2 fabryczki likierów przy obecnej ul. Ogrodowej, kilka młynów i cegielnia. Handel prowadziło 7 kupców. Kramów i stołów (ław) sprzedaży było razem 55. Funkcjonowało 7 zajazdów, 6 gospód i 21 punktów wyszynku. Natomiast w Polskiej Wsi, którą włączono do Trzebnicy, mieszkało 20 furmanów, którzy zajmowali się transportem towarów. Ulubionym miejscem spacerów i wycieczek trzebniczan był Las Bukowy.