Wieści z trzebnickiego grodu

1 października 1875 r. - władze niemieckie, w ramach Kulturkampfu, nakazały opuścić boromeuszkom klasztor trzebnicki oraz zamknęły placówki, które siostry założyły i prowadziły w Trzebnicy: dwa sierocińce (jeden powstał w 1870, a drugi w 1872 roku), prywatną trzyklasową szkołę elementarną oraz szkołę zawodową dla dziewcząt i pensjonat. Zgodnie z tym nakazem siostry mogły tylko sprawować opiekę nad chorymi. Powyższe zarządzenia były skierowane przeciwko Kościołowi katolickiemu i dotyczyły wszystkich zgromadzeń zakonnych na terenie Cesarstwa Niemieckiego. W 1887 r. rząd niemiecki wycofał większość ustaw Kulturkampfu. Boromeuszki wróciły do Trzebnicy i nadal kontynuowały swoje dzieło.

1 paździenika1889 r. - urząd pocztowy przeniósł swoją siedzibę do nowo wybudowanego budynku przy ulicy Kościelnej. Jego właścicielem był Haisler, z zawodu murarz i cieśla, który na własnym gruncie i na własny koszt zbudował ten obiekt i wynajął go poczcie. Pierwotnie poczta trzebnicka mieściła się w prywatnym domu przy Rynku.

W 1836 r. spedycja i poczta została przeniesiona do budynku pocysterskiego przy placu Klasztornym, a stamtąd na ulicę Kościelną. Po wojnie w tym budynku mieścił się ośrodek zdrowia, a obecnie jest to dom mieszkalny.   

2 października 1607 r. - Maria von Lück, ksieni klasztoru ustanowiła czwarty targ doroczny, w pierwszy poniedziałek po święcie Matki Boskiej Gromnicznej. Pierwszy i zarazem najstarszy, trzydniowy jarmark rozpoczynał się w dniu patrona kościoła klasztornego, św. Bartłomieja Apostoła (24 VIII), drugi targ, ustanowiony w 1410 r., odbywał się w dniu śmierci św. Jadwigi (15X), natomiast trzeci jarmark wprowadzony w 1572 r., organizowano w dniu św. Jana Ewangelisty (27XII). Targi doroczne wpływały na rozwój handlu lokalnego i dalekosiężnego oraz zasilały kasę klasztorną i przynosiły korzyści mieszkańcom Trzebnicy.

3 października 1924 r. - na Winnej Górze odsłonięto pomnik ku czci poległych mieszkańców Trzebnicy podczas I wojny światowej. Na kamiennej płycie przymocowanej do obelisku, w czterech kolumnach wyryto nazwiska ofiar tej wojny.

5 października 1939 r. - Trzebnica przeżyła ponowne przegrupowanie wojsk niemieckich w czasie ostatniej wojny światowej, ale tym razem w odwrotnym kierunku - z Polski w stronę granicy zachodniej.

6 października 1929 r. - rozpoczęto budowę domu wspólnoty ewangelickiej przy obecnej ul. Żołnierzy Września. Budynek ten już nie istnieje.

12 października 1861 r. - na prośbę trzebnickiego proboszcza, ks. Ignacego Tieffe do Trzebnicy przybyły z Nysy pierwsze boromeuszki. Było ich trzy. Powierzono im opiekę nad chorymi i sierotami w parafii św. Bartłomieja i św. Jadwigi. Siostry boromeuszki zamieszkały w pocysterskim klasztorze, gdzie wynajęły dwa pokoje. W każdym z tych pokoi było tylko jedno okno. Za te pomieszczeni siostry płaciły skarbowi państwa 5 talarów rocznie od jednego okna.