Pan Tanaka i biurokratyczna machina

Prośba o pomoc

Do naszej redakcji przyszedł przejmujący list od czytelniczki z prośbą o pomoc. Pani Joanna jest żoną Japończyka. Jej mąż od sierpnia ubiegłego roku czeka na pozwolenie na pobyt tymczasowy.

Szanowni Państwo,

uprzejmie proszę o interwencję w sprawie Japończyka zamieszkałego w Obornikach Śląskich. Pan czeka na zgodę Urzędu Wojewódzkiego w sprawie przyznania pozwolenia na pobyt. Jestem jego żoną, Polką, która ze wstydem musi tłumaczyć swojemu mężowi, że nie może on otrzymać pozwolenia na pobyt, ponieważ urząd nie chce nam po prostu udzielić żadnej odpowiedzi. Dla obywatela Japonii, takie traktowanie obcokrajowców przez urzędy w Polsce jest nie do pomyślenia , godzi w ich honor oraz dumę, a dla mnie samej jest powodem ogromnego wstydu za swój własny kraj. Ja sama w kraju mojego męża byłam przez wszelkie urzędy traktowana z najwyższym szacunkiem, a z racji tego, że byłam żoną Japończyka, mogłam być uprzywilejowana na wielu płaszczyznach, takich jak: dostanie pracy, bezpłatne kursy językowe, ubezpieczenie, a nawet pomoc finansowa od japońskiego rządu. Do Urzędu Wojewódzkiego nie można się dodzwonić, wszelkie ponaglenia również nic nie dają. Musieliśmy wynająć prywatną firmę i jej zapłacić, żeby chociaż trochę przyspieszyć rozpatrywanie dokumentów przez urzędników. Mój mąż zrezygnował w Japonii z dotychczasowego życia, jakie tam prowadził. Porzucił swoją pracę, zostawił rodzinę i przyjaciół, żeby tylko być ze mną. Mój mąż utracił w zasadzie wszystko na co sobie zapracował, żeby tylko żyć ze mną w Polsce, w naszym kraju. Wcześniej byliśmy odseparowani od siebie przez osiemnaście miesięcy i oboje bardzo ciężko to znieśliśmy. Mój mąż jest wysoko wykwalifikowanym inżynierem. O takiej technologii my możemy tylko pomarzyć, a on sam jest przekonany, że polskich inżynierów mógłby wiele nauczyć. W Polsce mój mąż nie może podjąć pracy, dopóki nie otrzyma pozwolenia na pobyt, nie jest też ubezpieczony. W zasadzie nie ma tutaj żadnych praw. Jestem jego jedynym oparciem i jedyną osobą, która utrzymuje w tej chwili nasza rodzinę. Uważam, że jako małżonek polskiej obywatelki, powinien natychmiast otrzymać decyzję Urzędu Wojewódzkiego w tej sprawie. Czekamy od sześciu miesięcy, a powinniśmy czekać do czterech tygodni. Udało mi się dotrzeć do osoby pracującej w Urzędzie w innym Departamencie. Tłumaczenia są zawsze takie same: jest koronawirus, pracownicy mało tu zarabiają, nie ma rąk do pracy i że codziennie wpływa do urzędu kilka tysięcy wniosków od samych obywateli Ukrainy. Tylko że nas, drodzy Państwo, nie powinno to interesować. Czy wyobrażają sobie Państwo, że ja mam takie rzeczy tłumaczyć Japończykowi? Co on ma pomyśleć o naszym kraju? Rozumiem, że tak odwlekaną decyzję mamy sobie tłumaczyć tym, że w Polsce osoby o odmiennym kolorze skóry nie są mile widziane i że pojęcie rodziny zupełnie nic tu nie znaczy. Dla naszego małżeństwa kolejna separacja byłaby druzgocąca i osobiście sobie tego nie wyobrażam. Uprzejmie proszę o interwencję w tej sprawie....