Zastosowanie mocznika w uprawach amatorskich

Jak powstaje mocznik i jakie są jego podstawowe właściwości

Mocznik, inaczej karbamid, jest organicznym związkiem chemicznym, powstającym w organizmach zwierząt w wyniku cyklu ornitynowego. Polega on na metabolizmie amoniaku, dwutlenku węgla i asparaginianu. Te trzy, wymienione wyżej składniki, są rodzajami aminokwasów. Najmniej znany z tej grupy może wydawać się asparaginian. To organiczny kwas endogenny, co oznacza, że w całości wytwarza się w organizmie macierzystym. Mocznik jest wydalany wraz z moczem oraz potem. Ludzkim również. Po eksperymencie przeprowadzonym przez niemieckiego chemika Friedricha Wohlera w 1828 roku, można go otrzymywać także na drodze przemysłowej i wytwarzać sztucznie. Taki mocznik, swoim wyglądem przypomina biały, krystaliczny proszek i ma bardzo intensywny zapach, mogący budzić skojarzenia z amoniakiem. Jego długie, bezbarwne igiełki, rozpuszczają się w wodzie i ulegają topnieniu w temperaturze ok. 133 C.

Podobne związki do mocznika to: 

- guanidyna, 

- fosgen, 

- tiomocznik, 

- acetamid, 

- aceton, 

- biuret.

Zastosowanie w uprawach amatorskich i ogrodnictwie

Mocznik jest w ogrodnictwie, rodzajem popularnie stosowanego, jednorodnego nawozu azotowego. Zawarte w gruncie bakterie, z łatwością go metabolizują, co w zasadniczy sposób, poprawia właściwości ziemi i doprowadza do powstawania w niej tzw. próchnicy. Mocznikiem można nawozić praktycznie wszystkie typy gleby. Rośliny go lubią i dlatego jest wykorzystywany często przez rolników jak i fanów przydomowych upraw. Wartości odżywcze czerpią z mocznika zboża, warzywa, rośliny zielone, kwiaty, drzewa i krzewy oraz zwykłe chwasty. Zatem jego zastosowanie jest bardzo uniwersalne. 

Mocznik. Kilka skutecznych wskazówek i porad

Wiele możemy zyskać zdając się na ten rodzaj nawozu przy prowadzeniu amatorskiej uprawy. Po pierwsze, na pewno przyśpieszy on wzrost i fazy cyklu rozwojowego pielęgnowanych przez nas roślin. Rośliny szybko go przyswajają i są dzięki temu ich wygląd jest dużo zdrowszy. Dzieje się tak ze względu na fakt, że główny składnik mocznika, jakim jest azot, jest zarazem podstawowym czynnikiem odżywczym roślin. Nawozimy glebę, o której wiemy, że jest słabo odżywiona i nie zatrzymuje odpowiednich, do wytworzenia się bujnie rozkwitającej roślinności, ilości wody. Nawóz szybko się zbryla i trzeba uważać z kolei na to, by nie przelewać zbytnio roślin, rosnących na uzupełnionej w mocznik glebie. Jeśli będziemy zbyt intensywnie podlewać rośliny wodą, wypłuczemy z gruntu nawóz i minerały. Mocznik stanie się wtedy niedostępny dla korzeni i tkwiących w ziemi młodych pędów, co minie się z celem podjętych przez nas starań prawidłowego użyźnienia gleby.  

Kiedy stosowanie mocznika jest niewskazane lub zbyteczne

Pamiętać należy jednak o kilku, prostych zasadach, dotyczących tego, kiedy nie należy stosować mocznika. Po pierwsze, nie nawozimy mocznikiem ziemi, która ma już wysoki odczyn kwaśny, ponieważ w ten sposób ją zakwasimy i nie będzie się ona nadawać pod planowaną przez nas uprawę. Nasze starania miną się z celem również wówczas, gdy nawozić będziemy glebę zbyt suchą. Mocznik do swojego skutecznego działania, potrzebuje udziału wody, tak by zawarte w nim związki mineralne, mogły się rozpuścić. Rozsądek podpowiada, by nie uprawiać na ziemi nawiezionej mocznikiem roślin, które nie przepadają za jej zbyt kwaśny odczynem. Dlatego, nim przystąpimy do dzieła, najlepiej jest wcześniej zaplanować rozsadę i użyć tyle nawozu, ile określone gatunki rośliny potrzebują, żeby nie przesadzić z jej nadmiernym odżywianiem, jeszcze przed rozpoczęciem samej hodowli. 

Artykuł partnera