Działalność wychowawcza Szkoły im. Janusza Korczaka

W ciągu kilkudziesięciu lat istnienia szkoły działalność dydaktyczno –wychowawcza wniosła istotny wkład w kompleksowy proces rewalidacji fizycznej, psychicznej i społecznej przebywających na leczeniu uczniów. Służyły temu – oprócz codziennych zajęć dydaktyczno – wychowawczych i opiekuńczych – cenne inicjatywy, w szczególności:

Działalność drużyn  zuchowych i harcerskich Nieprzetartego Szlaku

W 1959 r. wychowawczyni przedszkola Barbara Czarnik założyła drużynę zuchową. W roku szkolnym 1962/63 nauczyciel Adam Waniek założył 37 drużynę młodszoharcerską im. Żwirki i Wigury, a nauczycielka Teresa Rajska 46 drużynę im. Olgi Boznańskiej. W lutym 1963 r. w/w nauczyciele odbyli kurs instruktorski w Rabce. Od tego czasu datuje się intensywny rozwój ruchu harcerskiego w placówce, który wpłynął na wzbogacenie form oddziaływania wychowawczego, zapoczątkował ciekawe i wartościowe pod względem rewalidacyjnym inicjatywy.

W szkole stale działało 5 drużyn zuchowych i 5 młodszoharcerskich. W 1964 r. powstał szczep im. Janusza Korczaka. W pracę harcerską zaangażowanych było kilkudziesięciu instruktorów, głównie nauczycieli i wychowawców. W latach 1968 - 1982 zorganizowano 23 obozy rehabilitacyjne pod namiotami na terenie parku szpitala, w których uczestniczyło 1915 harcerek i harcerzy – pacjentów placówki. Kadrę  (39 osób) - stanowiły osoby spoza grona pracowników szpitala – 17, nauczyciele i wychowawcy – 14 osób oraz pracownicy służby zdrowia – 8 osób.

W latach 1985-1991 szczep zorganizował sześć trzydniowych biwaków w Kuraszkowie koło Obornik Śl. Uczestniczyło w nich 360 zuchów i harcerzy.

Obozy harcerskie i biwaki umożliwiały atrakcyjne spędzanie wolnego czasu, dostarczały niezapomnianych przygód, przeżyć i wzruszeń, sprawdzały postępy w samodzielnym wykonywaniu szeregu czynności życiowych, wdrażały do samodoskonalenia, świadomej dyscypliny, pracy nad kształtowaniem własnej osobowości. Udowadniały, że mimo ograniczeń narzuconych przez chorobę, dzieci mogą aktywnie uczestniczyć w życiu rówieśniczej grupy, mogą sprawdzić w działaniu efekty rehabilitacji fizycznej, psychicznej i społecznej.

W 1965 r. rozpoczęła działalność poczta harcerska, której celem była emisja okolicznościowych znaczków upamiętniających ważne rocznice i wydarzenia o zasięgu lokalnym, wojewódzkim i krajowym. Zajęcia te umożliwiały aktywny – na miarę możliwości dzieci – udział w życiu społecznym, poszerzały wiedzę o akcentowanych wydarzeniach wykorzystując wartości wychowawcze rocznic, rozszerzały kontakty społeczne ze środowiskiem pozaszpitalnym, rozwijały zainteresowania filatelistyczne oraz propagowały pracę drużyn harcerskich na łamach codziennej prasy i czasopism harcerskich.

Sukcesy w pracy harcerskiej były możliwe do osiągnięcia dzięki społecznej pracy kilkudziesięciu instruktorów, w szczególności: Małgorzaty Budas, Zbigniewa Budasa, Kazimiery Cierpiał, Ryszarda Dalidowskiego, Ali Demkowicz, Teresy Herner, Elżbiety Jagiełło, Barbary Kamińskiej, Marii Mułki, Elżbiety Muszyńskiej, Krystyny Mańczak, Mirosława Mandrygi, Mirosława Marca, Teresy Rajskiej, Barbary Szumilas, Teresy Strzygieckiej, Jolanty Pietrzak, Zygmunta Ruszla, Mariana Szyszki, Stanisławy Waniek, Adama Wańka, Zenobii Szajner, Janiny Zaleskiej.

Działalność harcerska była również wspierana przez dyrektora Centrum prof. Jerzego Przybylskiego, dyrektora Uzdrowiska Jana Nowaka, kierownika administracyjnego Józefa Kaletę.

 

Rozwinięcie działalności plastycznej

Jej istotą jest rozwijanie procesów twórczej wyobraźni, myślenia i działania plastycznego. Otaczająca uczniów natura, dzieła sztuki, a także poezja i muzyka – to inspiracja do ich twórczych działań plastycznych. Zajęcia plastyczne w przypadku dzieci niepełnosprawnych ruchowo to także istotny czynnik w procesie rewalidacji fizycznej, psychicznej i społecznej gdyż: uaktywniają i usprawniają porażone mięśnie kończyn górnych, pozwalają przeżywać radość i dostrzegać efekt własnego wysiłku, kształtują wiarę we własne siły i możliwości, umożliwiają uczestnictwo w przeglądach i konkursach oraz zdobywania nagród i wyróżnień.

Nauczyciele i wychowawcy na zajęciach plastycznych stosują różnorodne techniki, m.in.: kolaż, batik, witraż, barwna plama, wycinanka, wydzieranka, prace z włóczki i z wełny, linoryt, kompozycje przestrzenne, kompozycje z różnorodnych materiałów, np. zasuszonych liści, kwiatów, słomy, resztki tkanin i skóry oraz malowanie różnorodnymi farbami.

Szkoła od 1968 r. brała udział w kilkudziesięciu konkursach o zasięgu międzynarodowym, krajowym, wojewódzkim i lokalnym. Prace uczniów uzyskiwały liczne nagrody i wyróżnienia. Zasygnalizowane sukcesy to efekt pracy nauczycieli plastyki: Teresy Rajskiej, Zuzanny Ruszel, Stanisławy Waniek, Aleksandry Bony-Waniek oraz dużego grona wychowawców: Ewy Dryś, Teodory Żelazko, Bernadety Cap, Krystyny Wołoszańskiej, Kazimiery Cierpiał, Heleny Dominiak (kierownika wychowania), Zofii Bebłocinskiej, Barbary Bujakiewicz, Urszuli Uraz, Małgorzaty Kolińskiej.