Wieści z trzebnickiego grodu

31 sierpnia 1903 r. - zakończyły się, trwające od 22 sierpnia, obchody 700. rocznicy powstania kościoła klasztornego św. Jadwigi. Na uroczystość, w zastępstwie cesarza, przybył książę Fryderyk Henryk Pruski. Gość przyjechał  z Wrocławia "latającym trzebniczaninem". Na stacji Trzebnica - Zdrój powitał go starosta von Scheliha i burmistrz  Trzebnicy Coltz.

Z okazji jubileuszu, kościół otrzymał nową posadzkę oraz nowe 42- głosowe organy firmy Schlag i Synowie. Drewniany prospekt organowy wykonał Hans Pölzig z Wrocławia. Ponadto Bemsten odnowił Czarną Ambonę, zw. "amboną polską" w kaplicy św. Jadwigi, którą wzniesiono w 1685 roku. Upiększono też barokową wieżę kościoła. Zamontowano zegar z czterema bogato zdobionymi tarczami. W oknach wielokątnej latarni wieńczącej kopułę wieży, firma Jantke umieściła cztery orły śląskie i cztery lwy z koronami - znaki herbowe fundatorów opactwa: księcia śląskiego Henryka I Brodatego i jego małżonki, św. Jadwigi Śląskiej. O tym, że świątynia klasztorna, była dziełem i własnością Henryka Brodatego, świadczy również mitra książęca, wieńcząca szczyt kopuły.

 

1 września 1912 r.- 100 lat temu, na trasie kolei szerokotorowej relacji Trzebnica - Wrocław Psie Pole, doszło do wypadku kolejowego pod Brochocinem.

 

4 września 1348 r. - pojawiła się pierwsza informacja o Żydzie Aaronie, który kupił ziemię w Raszowie koło Trzebnicy. Następna wiadomość pochodzi z 1 września 1432 r. i mówi o domu na in platea Judeorum, a kolejna z 13 stycznia 1453 r., wymienia młyn o nazwie Jeschin Muhl. Powyższe wzmianki wskazują, że w Trzebnicy istniała kolonia żydowska. Przybywający do niej Żydzi, zasiedlali ulicę wychodzącą z północno - wschodniej pierzei Rynku, którą w XVI w. zwano ulicą Żydowską. Obecnie ulica Bartosza Głowackiego.

 

5 września 1725 r. - w kaplicy zamkowej pałacu w Fontainebleau, odbył się ślub - urodzonej w Trzebnicy - Marii Karoliny Leszczyńskiej z Ludwikiem XV, królem Francji. Podczas ceremonii ślubnej, głowę królowej zdobiła korona z diamentów, która podtrzymywała piętrową fryzurę Marii. Resztę dopełniała suknia z fioletowego weluru w złote lilie oraz płaszcz królewski podbity gronostajem, z trenem na dziesięć łokci. Wszystko było obsypane klejnotami. Cały strój ważył 60 funtów, tj. około 30 kilogramów.

 

8 września 1697 r. - po zburzeniu starego klasztoru, rozpoczęto budowę nowego, barokowego obiektu opactwa. Kościół i rozebrany klasztor zostały wzniesiony na dawnych bagnach. Ich pozostałością było źródło św. Jadwigi, którego ujęcie znajdowało się w kościelnej krypcie św. Bartłomieja - ocembrowana studzienka. Bagienny teren sprawił, że barokowe budynki czworoboku klasztornego w części południowej, zostały ustawione na potężnych dębowych palach, wbitych w grunt. Dla upamiętnienia pobytu św. Jadwigi w klasztorze, w wirydarzu północnym, zbudowano kaplicę, która miała symbolizować celę Świętej. Przebudowę klasztoru rozpoczęła ksieni Krystyna Pawłowska, a ukończyła w 1726 r. ksieni Benedykta Biernacka.

 

10 września 1595 r.- zapalił się kościół klasztorny oraz krużganek i mieszkalna (sypialnia) część opactwa, która spłonęła całkowicie. Gwałtowny pożar objął także miasto.