Błoto i dziury wierszem opisane

Nasz Czytelnik, który oprócz talentu do pisania, charakteryzuje się również ogromnym poczuciem humoru, opowiedział nam historię, jak to od kilkunastu lat mieszkańcy ul. Leśnej nie mogą doprosić się remontu i naprawy nawierzchni swej ulicy. Choć jest bardzo malownicza, to przechodzenie nią nie jest przyjemne. Ogromne doły, po intensywnych deszczach zapełniają się wodą. Jak mówił nasz Czytelnik, ani prośby, ani zabiegi mieszkańców nic nie pomagają. - Ani miasto, ani nadleśnictwo nie chcą nam pomóc. Mieszkańcy podpisali petycję, a ja całą sytuację opisałem wierszem, tak jak to czuję - powiedział osolinianin.

 

Ulica niczyja

 

Doświadczenie uczy,

Że nieomal każdy,

I stary i młody

Musi wciąż pokonywać

Przeróżne przeszkody

I pomocy szukać wszędzie.

Wśród przyjaciół, znajomych

A czasem w  urzędzie.

Najgorzej jest jednak

Kiedy urzędowa władza,

Zamiast ludziom pomagać

Głównie im przeszkadza

I ze sprawy prostej

Wskutek udziwnienia,

Robi sprawę ogromną -

Nie do załatwienia!

 

Przykład mamy teraz

Właśnie w OSOLINIE

W wiosce w sumie  niewielkiej

W  OBORNICKIEJ GMINIE,

Gdzie utwardzenie

Kawałeczka drogi,

Kolejny rok z rzędu,

Przekracza możliwości

Gminnego urzędu !

 

Brną więc ludzie przez dziury,

Błota, nieczystości,

Piszą listy, podania,

Po prośbie i w złości,

Ale burmistrz się ima

Wciąż wymówek nowych:

Twierdzi teraz, że ulica

Należy do LASÓW PAŃSTWOWYCH.

 

Zamiast więc przywieźć gruzu

I wsypać w te dziury,

Wolą się wciąż  sprzeczać

Co ma robić który,

A mieszkańcy w tym  sporze

Pomiędzy władzami,

Są tylko tłem zwykłym

I zakładnikami !

 

Ale w końcu spróbują

Te spory ukrócić

I role PROSZĘ PANÓW

Mogą się  odwrócić !

 

S. Stolarski