Wspomnienia i wzruszenia. Jubileusz 80-lecia szkoły

Szkoła Podstawowa nr 2 w Obornikach Śląskich należy do najstarszych szkół na Dolnym Śląsku. W tym roku obchodzi jubileusz 80-lecia istnienia. Rocznica ta świętowana była przez dwa dni.

Uroczystości rozpoczęły się w piątek 3 października mszą świętą o godz. 9 w kościele p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa, a następnie społeczność szkolna przeniosła się do Obornickiego Ośrodka Kultury. Tam o godz. 10 rozpoczęła się oficjalna część jubileuszu.

Nowy sztandar

Burmistrz Obornik Śląskich, Arkadiusz Poprawa, odczytał akt nadania imienia szkole oraz akt nadania nowego sztandaru. Po poświęceniu sztandaru przez księdza Marka Domańskiego, przedstawiciele rady rodziców, nauczycieli oraz absolwentów wręczyli go dyrektor Renacie Machnik. Następnie sztandar przekazany został pocztowi sztandarowemu, a przedstawiciele społeczności uczniowskiej złożyli przy nim ślubowanie.

Kolejnym punktem programu był występ artystyczny dwóch grup dzieci. Potem wyświetlony został film „80 sekund na 80-lecie szkoły”. Na zakończenie pierwszego dnia obchodów jubileuszu uczestnicy mogli skorzystać z poczęstunku.

W sobotę obchody przeniosły się do sali gimnastycznej szkoły, gdzie wręczono kwiaty i pamiątkowe medale osobom, które współorganizowały uroczystość. Po powitaniu gości przedstawiono skróconą historię szkoły, a następnie odbył się program artystyczny uczniów, złożony z sześciu występów.

Moje wspomnienia

Dużym zainteresowaniem cieszyła się familiada, wzorowana na popularnym teleturnieju. W zabawie uczestniczyli absolwenci szkoły – obecni uczniowie szkół średnich i studenci. Pytania dotyczyły szkolnych zwyczajów i historii placówki, między innymi tego, co najczęściej uczniowie noszą w plecakach, jakie imiona nauczycieli pojawiają się najczęściej, jak przygotowują się do sprawdzianów oraz nazwy ulicy przy szkole.

Wyświetlono także film „Moje wspomnienia”, w którym uczniowie przeprowadzili wywiady z emerytowanymi pracownikami szkoły i absolwentami. Odsłonięta została również tablica pamiątkowa, a goście mogli obejrzeć dwie wystawy: „Izba Pamięci”, prezentującą historię szkoły; „Szkolne Belfry”, przedstawiającą nauczycieli i związane z nimi anegdoty; wystawa ukazująca klimat szkoły, a w niej m.in. zademonstrowana została recepta na, udany dzień w szkole, czy np. drzewko pamięci oraz "Szkoła w 21 wieku", która pokazywała nowoczesne technologie, z których korzystają uczniowie, w tym z programu Laboratoria przyszłości.

Na uczestników czekały również ciasta i bigos przygotowane przez pracowników szkoły. Jubileusz obfitował w rozmowy, wspomnienia, wzruszające momenty oraz podziękowania. Obchody zakończyły się w kuluarach, gdzie absolwenci długo dzielili się swoimi historiami, wspomnieniami i doświadczeniami.

Historia szkoły

Historia Szkoły Podstawowej nr 2 w Obornikach Śląskich zaczęła się w sierpniu 1945 roku, tuż po zakończeniu wojny. Do miasta przybył wtedy Kazimierz Bilewicz, któremu powierzono trudne zadanie – zorganizowanie pierwszej powojennej placówki oświatowej. Pod koniec sierpnia w budynku dawnej szkoły niemieckiej odbyła się konferencja, na którą przybyły nauczycielki: Lidia Szulc, Ida Ignatiew i Halina Godowska. Wszystkie oglądały z zaciekawieniem i niemal nabożnym szacunkiem nieliczne podręczniki oraz pojedyncze egzemplarze polskich książek, które udało się ocalić z wojennej zawieruchy.

3 września 1945 roku odbyła się pierwsza inauguracja roku szkolnego 1945/46. W tym dniu rozpoczęło naukę zaledwie 17 uczniów, a kierownikiem szkoły został sam Bilewicz. Już pod koniec roku szkolnego lista uczniów liczyła 397 nazwisk. Warunki były skrajnie trudne – brakowało podręczników, pomocy dydaktycznych, prądu i bieżącej wody. Pisano nawet na papierze pakunkowym. Nauczyciele, rodzice i uczniowie sami gromadzili meble i przybory, przynosząc je z niezamieszkanych jeszcze domów. Mimo niedoborów, szybko nadrabiano zaległości w nauce – niektórzy uczniowie realizowali program dwóch klas w ciągu jednego roku. Wieczorami szkoła tętniła życiem dzięki kursom dla dorosłych, prowadzonym przy świetle świec, bo w mieście wciąż brakowało prądu.

Rok szkolny 1949/50 przyniósł podział na dwa rejony szkolne, co doprowadziło do powstania dwóch samodzielnych placówek – Szkoły Podstawowej nr 1 i Szkoły Podstawowej nr 2. Pierwszym kierownikiem „Dwójki” został Ludwik Zieliński. W 1965/66, podczas obchodów Milenium Państwa Polskiego, szkoła otrzymała imię poległego w 1947 roku żołnierza, ppor. Józefa Krysińskiego. Z tej okazji Komitet Rodzicielski ufundował sztandar oraz tablicę pamiątkową, którą wmurowano we fronton budynku.

Liczne wyróżnienia

Stary budynek szkoły, wzniesiony jeszcze w XIX wieku, przechodził wielokrotne remonty, jednak jego stan stale się pogarszał, a liczba uczniów rosła. Dlatego podjęto decyzję o gruntownej modernizacji. W latach 1974–1978, pod nadzorem kierownika Jana Żuka, na starych fundamentach wybudowano nowy obiekt, wyposażony w salę gimnastyczną i stołówkę. Niestety, po remoncie szkoła obejmowała tylko oddziały I–III, ponieważ w tym czasie powstała Zbiorcza Szkoła Gminna. Pełny powrót do poprzedniego systemu nastąpił dopiero 1 września 1984 roku. Kolejny przełom nastąpił w styczniu 1996 roku, gdy gmina stała się organem prowadzącym szkołę, co umożliwiło kolejną modernizację.

Szkoła może poszczycić się licznymi wyróżnieniami i certyfikatami: Szkoła z Prawami Dziecka, Szkoła bez przemocy, Szkoła Promująca Zdrowie, Zielona Flaga, Szkoła przyjazna dla sześciolatka oraz Szkoła Globalna. W 2019 roku placówce przyznano Certyfikat Szkoły Wspierającej Uzdolnienia, a w kwietniu 2025 roku Dolnośląska Kapituła Wspierania Uzdolnień przedłużyła go na kolejne pięć lat. To jedyna szkoła w powiecie trzebnickim, która może pochwalić się takim prestiżowym wyróżnieniem.