Babskim okiem - ludzie i technologia

JESTEŚMY Z VENUS - FELIETON

Ludzie to najdoskonalszy gatunek na Ziemi. Przynajmniej za taki się uważa. To oczywiście sprawa dyskusyjna. Można polemizować z tą doskonałością, jednak pod jednym względem człowiek przoduje - jest gatunkiem najbardziej ekspansywnym. 

Jest nas coraz więcej. Wypieramy wszystkie inne gatunki, bo potrzeba miejsca dla nas. W 1927 roku liczba ludności sięgała 2 miliardów, obecnie jest prawie 8 miliardów. Jakie znaczenie ma to dla pojedynczej jednostki ludzkiej? 

Zacznijmy od narzekania. Narzekamy na korki w godzinach szczytu. Korki są nie tylko w wielkich aglomeracjach. Samochody stoją w kilometrowych ogonach, posuwają się w żółwim tempie, a kierowcy klną na siebie nawzajem. A czyja to wina, że tych samochodów tyle? Ludzi coraz więcej, a samochód z przedmiotu luksusowego, którym był 40 - 50 lat temu, stał się przedmiotem pierwszej potrzeby. Jak żelazko, albo lodówka. W jednej rodzinie nierzadko jest kilka aut. Mama ma swój, tato też, a dorosłe dzieci też muszą  mieć.

Miasta się rozrastają w postępie wręcz geometrycznym. I nie tylko miasta, również wsie. Tam gdzie jeszcze kilka czy kilkanaście lat temu był las albo łąka - dzisiaj stoją całe osiedla. I od czasu do czasu słychać, że pod domy podchodzą wilki, albo dziki spacerują po ulicach. Wchodzą na nasze tereny i trzeba się ich koniecznie pozbyć, ze względu na bezpieczeństwo. Tylko pytanie, kto tu wszedł na czyj teren. 

Panuje moda na zdrowe odżywianie. Tylko skąd brać produkty wyprodukowane w ekologicznych warunkach? To wymaga miejsca i czystego powietrza. Trudno stworzyć fermy szczęśliwych kurek na skalę tak masową, by zaspokoiła potrzeby żywieniowe nienasyconej ludzkiej populacji. A tereny rolnicze są przekształcane w przemysłowe. Powietrze coraz gorsze, pola uprawne coraz bliżej dróg, które coraz gęściejszą siecią pokrywają świat, a miliony samochodów emitują coraz więcej szkodliwych substancji. A dla wciąż rosnącej liczby samochodów potrzeba kilometrów nowych dróg. I chyba nie samochody są tu głównym problemem, tylko nasz stosunek do nich. Bo jeżeli do sklepu, który jest 200 metrów od naszego domu jedziemy samochodem, to chyba coś jest nie tak. Do pracy każdy dojeżdża własnym autem, bo tak jest wygodniej. Efekt? Znalezienie miejsca do zaparkowania graniczy z cudem. Argumentem jest tu brak transportu. Tylko, że przewoźnicy nie będą otwierali linii, które będą nierentowne, bo każdy woli własnym pojazdem.  

I proszę nie twierdzić, że ja tu chcę moralizować. Absolutnie. Ja tylko zastanawiam się dokąd zmierzamy i czym skończy się rozwój technologii, coraz większa liczba ludzi, zajmowanie coraz większych terenów pod budowę mieszkaniową i przemysłową. Kiedyś komputer w domu był luksusem, dzisiaj każde dziecko ma urządzenie, z dostępem do internetu. Wytwory cywilizacji są oraz coraz szybsze, coraz doskonalsze i coraz mniej potrzebują człowieka. Dobrze to czy źle - trudno ocenić. Tak sobie tylko myślę, że chyba gdzieś się zapętliliśmy. Bo technologia powinna służyć do tworzenia narzędzi służących do osiągnięcia celu. Szczytnego, ważnego, służącego całej ludzkości. A tymczasem nie mogę oprzeć się wrażeniu, że stała się celem samym w sobie.    

Ewa Babska