Odeszli od nas...

Ks. prof. Tadeusz Styczeń

Salwatorianin, emerytowany profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego i przyjaciel Jana Pawła II. Zmarł 14 października 2010 r. w szpitalu św. Jadwigi Śląskiej w Trzebnicy.

 Urodził się 21 grudnia 1931 roku w Wołowicach, gmina Czernichów. W lecie 1944 roku rozpoczął naukę w tajnym gimnazjum prowadzonym przez salwatorianów na krakowskim Zakrzówku. W 1947 roku ks. Styczeń rozpoczął w Bagnie koło Wrocławia roczny nowicjat w zgromadzeniu salwatorianów i przyjął imię zakonne Józef, zaś 8 września 1948 roku złożył pierwsze śluby zakonne. Studia filozoficzno-teologiczne odbył na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. 5 kwietnia 1955 roku w Krakowie przyjął święcenia kapłańskie z rąk ks. bp. Franciszka Jopa. W czasie studiów ks. Styczeń interesował się filozofią przyrody, jednak prawdziwą jego pasją była muzyka. Marzył, by studiować muzykologię. Wybór padł ostatecznie na wykłady ks. Karola Wojtyły. Studia filozoficzne na KUL-u rozpoczął w 1955 roku. Jego naukowa droga związała się odtąd z ks. Wojtyłą. Uczestnicząc w prowadzonym przez niego seminarium z etyki, pod jego kierunkiem przygotował pracę magisterską i doktorską. W 1971 roku przedstawił rozprawę habilitacyjną. Ksiądz Styczeń najpierw został asystentem, a następnie adiunktem w katedrze Karola Wojtyły. Ksiądz Tadeusz Styczeń był przy papieskim łożu śmierci w kwietniu 2005 roku. Pogarszający się stan zdrowia sprawił, że ostatni okres swego życia (od czerwca 2009 r.) spędził w zakładzie leczniczo - opiekuńczym sióstr boromeuszek w Trzebnicy.

Druh Andrzej Launer

18 stycznia 2011 r. w wieku 75 lat zmarł druh Andrzej Launer - podharcmistrz Związku Harcerstwa Polskiego, podoficer Wojska Polskiego w stanie spoczynku, oborniczanin, społecznik, opiekun harcerzy, człowiek o wyjątkowym charakterze, dobroci serca i prawości. Były radnym Urzędu Miasta i Gminy Oborniki Śląskie, wieloletnim członkiem Rady Spółdzielni Mieszkaniowej.

 Andrzej Launer urodził się w Krakowie 22 czerwca 1935 roku. Był synem Adama i Zofii. Matka była nauczycielką wychowania fizycznego, ojciec - przedwojennym harcerzem, drużynowym słynnej i istniejącej po dziś dzień "Krakowskiej Czarnej Trzynastki" - jednej z pierwszych drużyn harcerskich w Galicji. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej.

 W maju1945 roku rodzina Launerów przybyła do zrujnowanego Wrocławia i zamieszkała na Karłowicach. Ojciec pracował jako urzędnik wrocławskiego magistratu, był współzałożycielem I KS Ślęża Wrocław oraz dzielnicowego koła PCK.

 Andrzej Launer z wykształcenia elektryk, były kolarz WKS Śląsk Wrocław, pilot szybowcowy, spadochroniarz, podharcmistrz ZHP, były pracownik Rozgłośni Polskiego Radia we Wrocławiu, długoletni inspektor nadzoru budowlanego Dyrekcji Miejskich Inwestycji Komunalnych oraz spółdzielni mieszkaniowej. We Wrocławiu mieszkał do 1967 roku. W tym roku, po zawarciu związku małżeńskiego z Jadwigą, nauczycielką biologii i historii w Szkole Podstawowej nr 2 w Obornikach Śląskich, zamieszkał w tym mieście. Po zakończeniu pracy zawodowej przeszedł na emeryturę. Od pięciu lat ciężko chorował. 28 kwietnia 2005 roku Rada Miejska Obornik Śląskich uhonorowała dh. Andrzeja Launera medalem "W uznaniu zasług".

Danuta Wąsik

Zmarła 27 kwietnia, po długiej i ciężkiej chorobie. Była wieloletnią nauczycielką języka rosyjskiego i języka polskiego, animatorką ruchu turystycznego i działań z zakresu kultury.

 Urodziła się w Osoli koło Obornik Śląskich. Po maturze, którą zdała w 1967 r. w Liceum Ogólnokształcącym w Trzebnicy, ukończyła Studium Nauczycielskie o kierunku nauczanie języka rosyjskiego i podjęła pracę jako nauczycielka tego przedmiotu. W latach 1969 -1972 pracowała w Szkole Podstawowej w Prusicach, w Szkole Podstawowej nr 1 w Obornikach Śląskich oraz w Szkole Podstawowej nr 1 w Trzebnicy. Od września 1972 do września 1985 roku uczyła w Zespole Szkół Zawodowych PBRol w Trzebnicy, a następnie w Szkole Podstawowej nr 3 w Trzebnicy, skąd w 1999 r. odeszła na zasłużoną emeryturę.

W trakcie pracy zawodowej nieustannie podnosiła swoje kwalifikacje - uzyskała tytuł magistra filologii rosyjskiej i ukończyła studia podyplomowe na kierunku filologii polskiej. Odbyła szereg kursów uzupełniających. Zdobyła m.in. uprawnienia przewodnika turystycznego PTTK oraz organizatora turystyki i wypoczynku. Za osiągnięcia w pracy dydaktycznej i wychowawczej otrzymała nagrodę Ministra Oświaty i Wychowania.

Na emeryturze realizowała swoje pasje turystyczne. Nadal utrzymywała kontakt z dziećmi i młodzieżą. W ramach zorganizowanego przez siebie w 1994 r. biura Edukacja popularyzowała wiedzę o regionie, organizowała wiele wycieczek dla młodzieży szkolnej i dla dorosłych, a także wyjazdów do placówek kultury we Wrocławiu: do muzeów i teatrów, do filharmonii i opery . Organizowała także wypoczynek letni nad morzem. Aktywnie działała w Zarządzie Sekcji Emerytów i Rencistów Związku Nauczycielstwa Polskiego w Trzebnicy i Zarządzie Towarzystwa Miłośników Ziemi Trzebnickiej, gdzie pełniła funkcję skarbnika.

Siostra Benedykta Langosz

Zmarła 18 sierpnia. Należała do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza w Trzebnicy. Miała 56 lat życia i 33 lat profesji zakonnej. Jej odejście do Pana poprzedziła kilkumiesięczna bolesna choroba nowotworowa.

 W zgromadzeniu przez 9 ostatnich lat pełniła funkcję ekonomki generalnej. Z racji swego wykształcenia niemal od nowicjatu prowadziła prace remontowe i budowlane w wielu klasztorach. Piękno trzebnickiego odnowionego w ostatnich latach klasztoru, a także odzyskanego kompleksu poszpitalnego we Wrocławiu - to w znacznym stopniu zasługa oraz owoc pracy i starań S.Benedykty. Do swej trudnej działalności budowlanej i remontowej, chętnie dołączała także posługę organistki i teologa, dzieląc się swoją wiedzą i licznymi talentami. We wspólnocie zakonnej znana była z radosnego usposobienia i okazywanej wszystkim serdeczności, a także z pięknego głosu, którym chętnie sławiła Pana.

 Wacław Grzemski

Zmarł 16 sierpnia. Pochowany został na Cmentarzu Parafialnym w Trzebnicy, żegnany przez rodzinę, przyjaciół, znajomych, byłych uczniów, władze powiatu i grono pedagogiczne.

Urodził się w 1933 r.. w Krzywiniu, w południowo - zachodniej Wielkopolsce. Po zdanej maturze w 1951 r. w Kościanie, studiował na wydziale matematyczno - fizycznym w Wyższej Szkole Pedagogicznej we Wrocławiu. Od września 1954 r. do końca sierpnia 1969 r. pracował jako nauczyciel matematyki w Liceum Ogólnokształcącym w Trzebnicy, pełniąc przez siedem lat funkcję wicedyrektora szkoły. Jako nauczyciel matematyki był bardzo surowy i wymagający, ale umiał zmobilizować uczniów do nauki. Wiele pracy poświęcił budowaniu od podstaw szkolnictwa zawodowego. Od 1965 r. był organizatorem Zespołu Szkół Zawodowych w Trzebnicy, a od września 1969 r. przeszedł do pracy w szkolnictwie zawodowym, pełniąc funkcję dyrektora Szkoły Zawodowej i filialnej szkoły "Pafawagu". Wspólnie z władzami oświatowymi w Trzebnicy zabiegał o powołanie zbiorczego zakładu oświatowego, co zostało uwieńczone powodzeniem - w 1982 r. powstał Zespół Szkól Zawodowych w Trzebnicy.