Niebezpieczna roślina

To roślina inwazyjna, bardzo trudna do zwalczenia. Początkowo uważany za cenną roślinę pastewną, bardzo szybko stał się kłopotliwym chwastem, w dodatku, ze względu na swe silne właściwości alergizujące - niebezpiecznym dla zdrowia. Powoduje degradację środowiska przyrodniczego i ogranicza dostępność terenu, a sok ze świeżych roślin wywołuje zmiany skórne.
Szybko zrezygnowano z uprawiania barszczu Sosnowskiego. Jednak gleba i warunki klimatyczne naszego kraju sprzyjały jego rozwojowi. Z porzuconych upraw roślina szybko rozsiewała się na całą okolicę i zasiedlała coraz większe tereny. Obecnie trudno nawet określić gdzie jest, a gdzie go nie ma. Sprecyzowanie jego zasięgu utrudnia podobieństwo tej rośliny do barszczu Montegazziego. Rzeczywisty stan rozprzestrzenienia obu tych gatunków jest niejasny, zarówno w Polsce, jak i w całej Europie.
Barszcz Sosnowskiego jest rośliną bardzo dużą. Jego łodyga osiąga od 100 do 400 centymetrów wysokości i 10 centymetrów średnicy. U góry zielona, u dołu pokryta jest purpurowymi plamkami. Korzeń wrasta na głębokość 200 centymetrów w glebę. Liście są dość szerokie i mają zaokrąglone ząbki. Kwiaty zebrane w gęsty i duży baldach osiągają średnicę 50 centymetrów. Owoce mają barwę oliwkową z czterema brunatnymi smugami; młode są gęsto owłosione.

Zawarte w wodnistym soku rośliny substancje stanowią zagrożenie dla zdrowia5 ludzi. W kontakcie ze skórą w obecności światła słonecznego powodują oparzenia drugiego i trzeciego stopnia.

Objawy pojawiają się na skórze po kilku minutach. Na siłę reakcji ma wpływ osobista wrażliwość, a także temperatura otoczenia i wilgotność powietrza. Roślina może powodować oparzenia u zwierząt hodowlanych (np. wymion u krów mlecznych). Również spożycie zielonych roślin może wywołać stan zapalny przewodu pokarmowego, krwotoki wewnętrzne i biegunki.

Na terenie całej Polski barszcz Sosnowskiego objęty jest zakazem uprawy. Nie wolno go rozmnażać i sprzedawać.