Pętla największa i najpiękniejsza

Aby jednak nie zniechęcać tych, którzy nie przywykli jeszcze do pochłaniana tak wielkich dystansów, podpowiadamy, że pętlę można pokonywać, na raty w dwóch lub trzech etapach.

Trasa: TRZEBNICA – WYSOKI KOŚCIÓŁ – PIOTRKOWICZKI – STRZESZÓW SZEWCE- URAZ – ROŚCISŁAWICE – WIELKA LIPA – OSOLIN – SKOKOWA – PIOTRKOWICE – BARKOWO – ŻMIGRÓD – CZARNY LAS  - OLSZA – RUDA SUŁOWSKA – RUDA ŻMIGRODZKA – OSIEK – UJEŹDZIEC WIELKI – BIEDASZKÓW WIELKI – KUŹNICZYSKO – PĘCISZÓW - ZAWONIA – CIELĘTNIKI – WĘGRÓW –BOLEŚCIN – SKARSZYN – ŁOZINA – SIEDLEC – PIERWOSZÓW – WYSOKI KOŚCIÓŁ – TRZEBNICA (182 km)

Zaczynamy pod górę – wyjazd z Trzebnicy ulicą Wrocławską, a potem, przez Będków ruchliwą drogą nr 5. Dopiero przed Wysokim Kościołem możemy (przeprawiając się na lewą stronę drogi) zjechać na ścieżkę rowerową. Na 6 km docieramy do skrzyżowania dróg. Skręcamy w prawo ((bardzo uważnie, bo znów przekraczamy piątkę!) i już boczną, oznakowaną czerwonym kolorem trasą pętli, jedziemy do Piotrkowiczek (8 km). Tu XV w- wieczny kościółek Najśw. Serca Pana Jezusa z drewnianą dzwonnicą i Pomnik Pamięci Narodowej – dzieło trzebnicko – wisznieńskich Strzelców. Za wsią jedziemy jeszcze około kilometra (w stronę Pierwoszowa), a potem skręcamy w lewo w drogę gruntową (z pięknym widokiem odległej Ślęży) i  dojeżdżamy do Strzeszowa (13 km). Tu gotycki kościół Podwyższenia Krzyża, także z drewnianą dzwonnicą oraz zespół pałacowy z XVI w. z fosą i domem wczasowym, pieczołowicie odbudowywany przez prywatnego właściciela. W pobliżu ujecie wody mineralnej.

Dalej (już wygodną drogą) do Szewc (18 km).Tu także XIV – wieczny kościół św. Anny. Przekraczamy drogę Wrocław - Oborniki Śl. i docieramy do stacji kolejowej na linii Wrocław - Poznań (tu właściwy początek pętli trzebnickiej).  Teraz pojedziemy wzdłuż Odry. Niebawem Paniowice, a potem Kotowice (22 km) – kościół św. Marcina z XVIII w. i Raków.  Na 29 km osiągamy Uraz (informacje o tej ciekawej miejscowości zamieściłem w NOWej nr 35).

Opuszczamy dolinę Odry i teraz przez ok. 10 km droga będzie się wspinać. Przez  przysiółek Niziny kierujemy się do Rościsławic (36 km). Tu warto obejrzeć niedawno odnowiony, dwunawowy kościół Podwyższenia Krzyża Świętego (XVI – XVII w.). Interesujący jest także pałac (obecnie Dom Pomocy Społecznej). Jedziemy chwilkę drogą Trzebnica – Wołów, ale w pobliżu kościoła skręcamy w prawo do Wielkiej Lipy (39 km). Tu można zobaczyć (jedynie z zewnątrz) piękny neogotycki pałac Elizy, a po skręcie w lewo kościółek Matki Bożej Częstochowskiej.

Teraz trochę zjeżdżamy. Mijamy Osolę (stacja PKP) i Osolin (41 km). Obie miejscowości położone wśród lasów (mikroklimat) są ulubionymi letniskami dla mieszkańców Wrocławia, odległego tylko o 35 km. Jeśli dysponujemy czasem warto podjechać 2 km do Bagna, które jak głosi hasło miejscowości "wciąga". Jest tutaj kościół Wniebowzięcia NMP oraz piękny XVIII- wieczny pałac (Seminariom Duchowne Salwatorianów).

Po następnych 3 km dojeżdżamy do Górowa, gdzie skręcamy w prawo do Skokowej (49 km).  Tu stacja PKP. W pobliżu położona na wzgórzach wieś Strupina – "wioska róż" (do 1945 r. posiadała prawa miejskie) z dwoma kościołami: Niepokalanego Serca NMP i św. Józefa.

Na 52 kilometrze Piotrkowice z najpiękniejszym w powiecie pałacem barokowym, dziś niestety bardzo zniszczonym. Teraz trasa wiedzie przez Zakrzewo (55 km) i Raszowice do Aleksandrowic (tu wkraczamy "na chwilę" do powiatu wołowskiego), a następnie do Barkowa (64 km). To już gmina żmigrodzka - wioska, w której są aż dwa kościoły: starszy, barokowy św. Marcina i klasycystyczny św. Antoniego Padewskiego (wewnątrz obraz MB Królowej Korony Polskiej przywieziony z miejscowości Lewacze na Wołyniu). W Barkowie znaleźć można także średniowieczny krzyż pokutny.

Dalsza droga trochę się wije. Skręcamy  od żmigrodzkiej drogi w lewo, by przez Kędzie i Karnice dotrzeć do Bychowa (71 km). Pamiątką przeszłości jest tu barokowy kościół św. Jana Nepomucena ( z gotycką wieżą), natomiast współczesność to Zakład Wodociągowy Związku Gmin, który zaopatruje w wodę północną część powiatu trzebnickiego. Urozmaiceniem kolejnych trzech kilometrów drogi są strome podjazdy (i szalone zjazdy) na wiaduktach prowadzących nad torami doświadczalnymi Instytutu Kolejnictwa, który ma swój ośrodek w pobliżu Węglewa.  Na 78 km docieramy do dworca kolejowego w Żmigrodzie. O zabytkach smoczego grodu pisałem w 32 numerze NOWej.

Ze Żmigrodu wyjeżdżamy drogą na Milicz (w pobliżu Zespołu Pałacowo – Parkowego). Przekraczamy rzekę Barycz, przejeżdżamy przez Żmigródek, a potem skręcamy w lewo. Teraz przez prawie 40 km podróżujemy przez  przepiękny Park Krajobrazowy Doliny Baryczy, wśród lasów i stawów.  Piękną aleją daglezji docieramy do Czarnego Lasu (88 km), tu była dawna granica polsko – niemiecka, a obecnie Dolny Śląsk graniczy z Wielkopolską  (jadąc wprost miejscowości Wydawy,  Zielona Wieś i  nieco dalej Rawicz)). My jednak skręcamy w prawo, w leśną dróżkę, która przez Gatkę (budynek dawnej niemieckiej strażnicy granicznej) prowadzi nas do Wilkowa (95 km). Przekroczyliśmy kolejną granicę, bo to już powiat milicki. Nadal wśród lasów, ale już asfaltem wędrujemy przez Olszę (w pobliżu Wzgórza Czarownic) do Grabówki (już 110 km!) nad stawem o tej samej nazwie.  

Stąd już tylko krok do Rudy Sułowskiej (112 km). Tę miejscowość opisywałem już w NOWej nr 36. Do następnej z Rud – Rudy Żmigrodzkiej (123 km) szlak wielkiej pętli prowadzi jednak nieco inaczej, bo przez rezerwat Olszyny Niezgodzkiej (bagienne lasy olchowe) – omijając Niezgodę. Z Rudy, gdzie ponownie przekraczamy Barycz, piękna droga wzdłuż Jamnika (NOWa nr 32)do Osieka (127 km). Stamtąd szlak prowadzi nas drogą gruntową przez Bukolewo nad Staw Sieczkowski  (Zielonego Dębu), a potem przez Gąski i Przeborów (powrót na asfalt) do Ujeźdźca Wielkiego (147 km). Stąd możemy wrócić do Trzebnicy przez  Biedaszków Mały, Komorowo i Szczytkowice (NOWa nr 29), albo też kontynuować przejazd wielkiej pętli. Ale o tym w następnym odcinku.