Historia Trzebnicy i powiatu ręcznie pisana. Część II

Lata stabilizacji

Zacznijmy od stabilizacji społecznej. W 1946 roku na terenie powiatu osiedlali się przybysze z centralnej Polski, ziem zabużańskich i z innych krajów. Pierwsi osadnicy początkowo zajmowali gospodarstwa i domy przez siebie wybrane. Wraz ze stabilizacją władz administracyjnych osadnictwo zostało uporządkowane, poczynając od decyzji Urzędu Repatriacyjnego po decyzje wójtów i sołtysów. Teraz osadnicy mogli zajmować gospodarstwa już im wyznaczone, trzeba dodać, coraz mniej okazałe i zadbane. Już w 1948 roku administracja rozpoczęła remonty siedzib dla nowych osadników. Ostatnie miesiące 1945 roku i cały rok 46 były dla miasta i powiatu czasem wędrówek rodzin. Co piąta rodzina rejestrująca się w urzędzie opuszczała powiat udając się na poszukiwanie lepszego miejsca do życia lub szukając osiedlonych gdzie indziej rodzin. Najczęściej podawanym powodem opuszczenia powiatu był brak inwentarza żywego. Zimą przybyło tu 749 osadników, w tym 181 z terenów zabużańskich. A już w czerwcu powiat zamieszkiwało 30.836 mieszkańców. Wśród nich było 27 298 Polaków i 2 748 Niemców. W obu miastach zamieszkiwało 5 240 osób (4 450 Polaków i 790 Niemców). Zbliżało się głosowanie ludowe, które zmusiło władze administracyjne do dokładnego policzania mieszkańców. Ustalono, że powiat zamieszkuje 14 441 dorosłych obywateli . Od czerwca sprawami osadnictwa zajmowały się Gminne Komitety Osiedleńcze. To one kierowały przybyłych osadników do poszczególnych gospodarstw, ustalały zasiedlenie lub zasiedlały w dużych gospodarstwach dwie lub więcej rodzin.

Cały tekst dostępny jest w wydaniu papierowym, możesz też go przeczytać już teraz wykupując dostęp do strefy https://nowagazeta.pl/tag/premium/">PREMIUM.

Zachęcamy do rejestracji i korzystania z pełnej wersji portalu. Dzięki rejestracji możesz sobie też zarezerwować unikalny "nick" do komentarzy

...